Εορτασμοί για την ανάσταση του Λαζάρου

Το Σάββατο του Λαζάρου είναι μια από τις πιο σημαντικές ημέρες της Ορθοδοξιας, αφού σηματοδοτεί αφενός το θάνατο και αφετέρου την ζωή

Είναι το τελευταίο και το μεγαλύτερο θαύμα του Χριστού, αφού ανέστησε τον νεκρό για τέσσερις ημέρες Λ'αζαρο, λέγοντας τη γνωστή σε όλους μας φράση (Λάζαρε, δεύρο έξω). Στις ημέρες μας, εκαντοντάδες χρόνια μετά το θαύμα του Λάζαρου, αν και πολλά εθιμα εορτασμού έχουν χαθεί μέσα στο χρόνο, απάρχουν κάποιοι τόποι στην Ελλάδα που κρατούν τις παραδόσεις τους τις οποίες περνάνε από γενία γενία.

τα <<Λαζαρικά>> σε όλη την Ελλάδα

Τα έθιμα σχετικα με την Ανάσταση του Λαζάρου λέγοντε <λαζαρικά>> και απο τόπο σε τόπο έχουν παραλλαγές

Στερεά Ελλάδα, Θεσσαλιά, Μακεδονία και θράκη

Στην Στερεά Ελλάδα, τη Θεσσαλία, τη Μακεδονία και τη θράκη υπάρχει το έθιμο <<λαζαρίνες>> ή <<Λαζαρίτσες>>, όπου συμμετείχαν αποκλειστικά κορίτσια, πηγαίνοντας από σπλιτι σε σπίτι με καλάθια απο λουλούδια και λέγοντας καλαντα ειδικά για αθτή την αμέρα,βρλισκοντας με αυτόν τον τρόπο την ευκαιρία να γίνουν γνωστές ως υποψήφιες νύφες

 


Το Σάββατο του Λάζαρου

Ρόδος, ιαλυσός, Κρήτη και Ήπειρος στη  Ρόδο και την Ιαλισό, παρομοίως με τις <<Λαζαρίνες>>, τα παιδιά γυρίζουν από πόρτα σε πόρτα και τραγουδούν τον "Λάζαρο" συγκεντρωνοντας χρήματα και αυγά για τους ιερείς . Το ίδιο συμβαίνει και στην Κρήτη, αλλα και στην Ήπειρο, όπου οι επισκέψεις συνοδευόνται απο τον ήχο μεγακούδουνων





Παλαιότερα, αυτή την αμέρα, κανένας γεωργός δεν πήγαινε στο χωραφι του να εργαστεί, γιατλι όπως πίστευαν, ό,τι έπαιρναν την ημέρα μαραινόταν. Επιτρεπόταν μόνο η συγκέντρωση ξερών κλαδιών για το άναμα των φουρνων τη Μεγάλη Εβδομάδα για το ψήσιμο των κουλουριών

Την ημέρα αυτή επίσης, σε όλα τα σπίτια οι νοικοκυρές φτιάχνουν στριφτά κουλουράκια, <<τα Λαζαράρακια>>, συμβολίζοντας με τον τρόπο  αυτό το σώμα του Λάζαρου που ήταν τυλιγμένο στο σάβανο.
Κύπρος, Σκύρος  κια κως

Στην Κύπρο συναντάμε το έθιμο της αναπαράστασης, στην αρχαιότερη μορφή του. Ο Θεός πεθαίνει στην ακμή της νιότης του και αμέσως ανασταίνεται, όπως ο Άδωνις στους αρχαίους ¨Ελληνες. Γα το λόγο αυτό έντυναν ένα παιδί με κίτρινα λουλούδια, έτσι ώστε ούτε το πρόσωπο του δε φαινόταν. Σε κάθε σπιτιπου πήγαιναν, όταν άρχιζαν τα άλλα παιδιά να τραγουδούν, ξάπλωσε και υποκρινόταν το νεκρό,όταν όμως έλεγαν το <<Λάζαρε δεύρο έξω>> σηκωνόταν

Το ίδιο έθιμο συναντάμε και στην Κω. Το παιδί που αναπαριστούσε τοΛάζαρο, τυλιφμενο σε ένα σεντοόνι, ήτανκαι αυτό στολισμένο με κίτρινα λουλουδια. Αμοιβή της παρέας για την αναπαράσταση ηήταν τα αυγά για το δάσκαλο. Τα πιο μεγάλα παιδιά, οι <<πρωτόσχολοι>> έπαιρναν την εικόνα του Λάζαρου , την έβαζαν πάνω σε μια ειδική κατασκευή που στόλιζαν με δεντρολίβανο- ήταν , λέει, η Βηθανία, η πατρίδα του- και γύριζαν στις στανες. οι βοσκοί τους φίλευαν αυγά, τυριά και μυζήθρες για τις λαμπρόπιτες.

Στην Σκύρο, οΛάζαρος αποτελούνταν από μια τρυπητή κουτάλα, την σιδεχουλιάρα, στην οποία τα παιδία σχημάτιζαν ένα πρόσωπο. Πάνω στην κουτάλα, έδεναν σταυρωτά ένα ξύλο για να φτιάξουν τα χέρια, ενω τα ρούχα της κούκλας ήταν στνηθως μωρουδιακά




Ακόμη, για την ψυχή του Λάζαρου, οι γυναίκες στην Σκύρο κια την Κω ζύμωναν το πρωί του Σαββάτου ψωμάκια -τους <<λαζάρηδες>>, τα <<λαζαρούδια>> η και <<λαζαράκια>>  τα οποία ηταν πλασμένα σε σχήμα ανθρώπου και είχαν μέσα στην ζύμη τους μέλι η καρύδια η σταφίδες, ανάλογα με το προίον του κάθε τόπου. Σύμφωνα με το 'εθυμο, όποιος δεν έπλαθε τα <<λαζαράκια>> δεν θα χόρταινε ψωμί. Μάλιστα, στην Κω συνηθιζ'οταν οι αραβωνιασμένες κοπέλες να φτιάχνουν ενα <<λαζαράκι>> σε μέγεθος βρέφους, το οποίο γέμιζαν με καλούδια για να το στείλουν στον αραβωνιαστικό τους





Λευκάδα

Το Σάββατο του Λαζάρου στη Λευκάδα τα παλαιότερα χρόνια, μετά τη λειτουργιά, όλα τα παιδιά κατά ομ'αδες ξεκινούσαν να τραγουδήσουν σε όλα τα σπίτια τη <<Λαζαρίνα>> Ένα από τα παιδιά κρατούσε στα χέρια του ένα ξύλινο χελιδόνι τη <<Χελιδόνα>> και όλα τα παιδιά καλαθάκια στολισμένα, όπου μέσα εκεί θα μάζευαν τα αυγά που θα τους έδιναν οι νυκοκυρές

protothema,gr