Σήμερον κρεμάται επί ξύλου….

 Το Θείο Δράμα κορυφώνεται τη Μεγάλη Πέμπτη με την υμνογραφία της ημέρας να σχετίζεται με τα Πάθη του Χριστού, την προδοσία, την Σταύρωση και το θάνατό Του. Η Εκκλησία τιμά τον Μυστικό Δείπνο, τον Νιπτήρα και την προδοσία στον Κήπο της Γεσθημανή. Το βράδυ ψάλλεται ο όρθρος της Μεγάλης Παρασκευής και διαβάζονται τα περίφημα 12 Ευαγγέλια. Ανάμεσα στο 5ο και 6ο ψάλλεται το αντίφωνο «Σήμερον κρεμάται επί ξύλου…» και ο Εσταυρωμένος λιτανεύεται από τους ιερείς. Το Θείο Δράμα κορυφώνεται με την καταδίκη του Ιησού σε σταυρικό θάνατο, την μεταμέλεια και τον απαγχονισμό του Ιούδα. Ο Ιησούς βασανίζεται και αναγκάζεται να κουβαλήσει το Σταυρό του στο λόφο του Γολγοθά. Αφήνει το πνεύμα επί του Σταυρού και περιγράφεται το περιστατικό με τους δύο ληστές. Τώρα που νέοι Πόντιοι Πιλάτοι καθορίζουν τη μοίρα μας και η πατρίδα μας ανηφορίζει, με το σταυρό του μαρτυρίου στους ώμους της, τον Γολγοθά της, με το άγχος μόνιμο σύντροφο, τη ζωή σε πένθος και θανατερή αβεβαιότητα, το μόνο που μας μένει είναι να επιστρέψουμε σε μας, στους εαυτούς μας, και όσο κι αν φταίξαμε (δεν είναι η ώρα εδώ των πεπραγμένων μας), να ανανήψουμε, να σφίξουμε τα δόντια και να παλέψουμε με ένα αγώνα, που θα δώσει νόημα και δικαίωση στη ζωή μας. Ο Ελληνικός λαός δεν χάνεται. Μετά την σταύρωση ακολουθεί η Ανάσταση. Σε αυτή ελπίζουμε ως Χριστιανοί και Έλληνες….